Śp. ojciec Józef Joniec, pijar – zginął w katastrofie samolotu prezydenckiego Smoleńskiem 10 kwietnia 2010 r.  

Ojciec Józef Joniec urodził się 12 października 1959 roku w Laskowej koło Limanowej. Wraz z rodzicami i rodzeństwem mieszkał tam do 1973 roku, kiedy to pożar całkowicie strawił jego rodzinny dom. Po pożarze cała rodzina przeprowadziła się do Wilkowa w gminie Kocmyrzów-Luborzyca pod Krakowem. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w Liceum Pijarów w Krakowie i został przyjęty do Niższego Seminarium Zakonu Pijarów. W roku szkolnym 1976/77 odbył nowicjat zakonny w Hebdowie, po czym 16 sierpnia 1977 roku złożył pierwszą profesję zakonną, przyjmując za patrona św. Krzysztofa. Do kapłaństwa przygotowywał się poprzez studia w Instytucie Teologicznego-Filozoficznym Księży Misjonarzy i Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 18 maja 1985 roku, z rąk ks. bp. Władysława Miziołka w Łowiczu. (W bieżącym roku miał obchodzić jubileusz 25-lecia święceń). Po otrzymaniu święceń pełnił posługę duszpasterską w Łowiczu, następnie w parafii w Hebdowie oraz w parafii Najświętszego Imienia Maryi w Krakowie-Rakowicach. W latach 1986—1992 studiował filologię klasyczną na Uniwersytetach Jagiellońskim i Warszawskim. Wyjeżdżał na stypendia językowe do Austrii, Niemiec, Włoch i Francji.    

Od 1990 roku pełnił posługę duszpasterską w parafii Matki Bożej Królowej Wyznawców w Warszawie na Siekierkach, gdzie był katechetą, wizytatorem katechetycznym, duszpasterzem akademickim, proboszczem parafii (1995-2001), pierwszym rektorem kolegium pijarskiego (1990-1999) i pierwszym kustoszem utworzonego przez Prymasa Polski kard. Józefa Glempa w 1997 roku Sanktuarium Matki Bożej Nauczycielki Młodzieży (1997-1999) oraz dyrektorem Pijarskiego Centrum Edukacyjnego Stanisława Konarskiego. Swój charyzmat pijarski realizował pracując z dziećmi i młodzieżą wszystkich poziomów nauczania, w tym z harcerzami, sportowcami, młodzieżą akademicką w układzie edukacji formalnej i nieformalnej, w różnych ośrodkach na terenie Polski oraz poza jej granicami.    

Jego pasją było też „odkurzanie” wspaniałych kart historii warszawskich pijarów sprzed kasaty zakonu przez moskali w 1864 roku. W 1992 roku dla uczczenia 350-lecia działalności pijarów w Polsce założył w Warszawie szkołę podstawową im. sławnego pijara o. Onufrego Kopczyńskiego. Ponadto był współzałoży­cielem Fundacji Krąg Przyjaciół Dziecka im. Św. Józefa Kalasancju­sza (1991 r.), Katolickiego Stowarzyszenia Sportowego RP (1993 r.), gdzie w latach 1993–2002 pełnił funkcję wiceprezesa ds. organiza­cyjnych, oraz Stowarzyszenia Wychowanków Szkół Zakonu Pijarów im. ks. Stanisława Konarskiego. Dla lokalnej społeczności, gdzie duszpasterzował zorganizował Parafialny Klub Sportowy Falconia. Największym osiągnięciem jego życia był udział w tworzeniu i propagowaniu od 1988 roku, ruchu parafiadowego, którego głównym przesłaniem jest wychowanie młodego pokolenia poprzez wiarę, kulturę i sport, zgodnie z zaczerpniętą ze starożytnej Grecji triadą: świątynia-teatr-stadion. W 1992 roku założył Stowarzyszenie „Parafiada” im. św. Józefa Kalasancjusza, którego celem jest promocja i realizacja parafiadowego programu wychowawczo-profilaktycznego. Dzięki niemu ten ruch stał się ważnym ogniwem procesu wychowania młodzieży w naszym kraju, ale także rozwinął się w wielu krajach europejskich, szczególnie za wschodnią granicą Polski. Ojciec Józef był również twórcą i organizatorem Finałów Międzynarodowej Parafiady Dzieci i Młodzieży, w których corocznie bierze udział ok. 3 tys. dzieci i młodzieży, nauczycieli, wychowawców, duszpasterzy, rodziców i wolontariuszy. Za niezliczoną ilość inicjatyw, wiele spotkań, kursów, programów, setki obozów parafiadowych, ponad dwadzieścia Finałów Parafiady wdzięczne mu jest szerokie grono osób z Polski i z zagranicy: dzieci, młodzież, wychowawcy, nauczyciele, duszpasterze, sportowcy i ludzie kultury. Ojciec Józef był osobą całkowicie pochłoniętą promowaniem idei parafiadowej, w którą głęboko wierzył i uznać to należy za wyjątkowe dzieło jego życia. Dał się również poznać jako kierownik, lider i koordynator licznych projektów oraz programów lokalnych, ogólnopolskich i międzynarodowych, takich jak: „Moja Mała Ojczyzna”, „Patriotyzm – z pokolenia na pokolenie”, „Wybieram zdrowie”, „Od małej Ojczyzny do wielkiej historii”, „Edukacja poprzez sport”, „Młodzież w działaniu”, „Sport uczy i łączy wszystkich” zrealizowanych w Europejskim Ro­ku Edukacji poprzez Sport 2004, „Ruch rzeźbi umysł, serce i ciało” „Moja Mała Ojczyzna”, „Katyń… ocalić od zapomnienia”.    

W latach 1994–2002 był członkiem Komisji Młodzieżowej w Federa­tion International Catholique d’Education Physique et Sportive, ferencji Episkopatu Polski ds. Sportu (od 1997 r.), członkiem Komisji Po­lonijnej przy Polskim Komitecie Olimpijskim (od 1998 r.), członkiem Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich w Polsce (od 1995 r.), członkiem Federacji Sportu dla Wszystkich (od 1999 r.), Forum Społecznego m. st. Warszawy (2005–2008) i Komisji Fair Play przy Polskim Komitecie Olimpij­skim (od 2006 r.). Na wniosek Se­natu RP przyznano mu w 2004 roku Złoty Krzyż Zasługi za pomoc Polakom na Wschodzie i realizację pro­gramu pn. „Międzynarodowa Parafiada Dzieci i Młodzieży”. Otrzymał także Medal Komisji Edukacji Narodowej, tytuł „Budowniczego Polskiego Sportu” (2006 r.) oraz liczne nagrody z których wśród najważniejszych należy wyliczyć: „Pro publico bono” za najlepszą inicjatywę obywatelską, „Totus Tuus” w 2004 w kategorii promocji człowieka, nagrodę im. Włodzimierza Pietrzaka, „Fair play” oraz pijarską „Pietas et Litterae” (2008 r.). W grudniu 2008 r. został odznaczo­ny przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za szczególne zasługi na rzecz rozwoju kultury fizycznej i sportu.    

15 kwietnia 2010 roku stołeczna rada przyznała mu pośmiertne wyróżnienie „Zasłużony dla miasta Warszawy”.    

10 kwietnia 2010 roku o. Józef Joniec znalazł się wśród zaproszonych gości w prezydenckim samolocie, który rozbił się pod Smoleńskiem. Celem podróży miało być upamiętnienie tragedii mordu polskich oficerów w Katyniu w 1940 roku i złożenie im hołdu. Zaproszenie o. Józefa do uczestnictwa w oficjalnej delegacji państwowej na uroczystości w Lesie Katyńskim, było ze strony Prezydenta RP prof. Lecha Kaczyńskiego wyrazem uznania dla działalności Stowarzyszenia „Parafiada” podejmowanej już wcześniej w programie edukacyjnym „Katyń… ocalić od zapomnienia”. Celem tego programu jest uczczenie pamięci bohaterów zbrodni katyńskiej, a zarazem przywrócenie ich sylwetek zbiorowej pamięci Narodu poprzez posadzenie 21 857 dębów pamięci z okazji 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Każdy dąb upamiętnia konkretną osobę, która zginęła w Katyniu, Twerze lub Charkowie, według zasady: jeden dąb to jedno nazwisko. W Programie uczestniczy już blisko 3000 instytucji z Polski i spoza jej granic. Pan Prezydent prof. Lech Kaczyński patronował temu przedsięwzięciu; dwa dni po powrocie z Katynia, 12 kwietnia, dąb katyński miał być posadzony w ogrodach prezydenckich przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. Zostało to unicestwione z powodu rozbicia się samolotu i tragicznej śmierci wszystkich Pasażerów lotu. O. Józef Joniec 16 kwietnia 2010 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pochowany został 20 kwietnia 2010 roku w Panteonie Wielkich Polaków w Świątyni Bożej Opatrzności w Warszawie-Wilanowie. Uroczystości pogrzebowe z udziałem tysięcy rozmodlonych ludzi odbyły się w tym dniu o godz. 11.00 w Sanktuarium Matki Bożej Nauczycielki Młodzieży na Siekierkach, a o godz. 16.00 w Świątyni Bożej Opatrzności w Wilanowie. Msze święte koncelebrowali księża biskupi, Ojciec Generał Zakonu Pijarów, setki kapłanów zakonnych i diecezjalnych. Wśród uczestników były oficjalne delegacje instytucji państwowych, samorządowych, organizacji edukacyjnych, sportowych, poczty sztandarowe szkół, uczelni, wierni dorośli oraz rzesza dzieci i młodzieży.