Siostra Marii Ilony od Przenajświętszego Oblicza CSFN
(w świecie: Eugenia Zalewska)

KALENDARIUM ŻYCIA

1. Urodziła się 3 września 1916 roku w Warszawie, przy ul. Lwowskiej 8, jako drugie dziecko, w rodzinie rzemieślniczej Konstantego i Marianny z d. Czerwieńskiej. Miała dwie siostry: starszą Marię i młodszą Krystynę. Ojciec posiadał ekipę malarską. Matka zajmowała się domem.
2. W 1937 r. rodzina przeniosła się na ul. Mokotowską 9. Maria prowadziła własną pracownię krawiecką. Krystyna skończyła szkołę dla przedszkolanek i pracowała jako wychowawczyni.
3. Ilona ukończyła siedmioklasową szkołę podstawową i gimnazjum rękodzielnicze, ale nie pracowała w tym zawodzie, lecz pomagała swojej siostrze Marii.
4. Śmierć matki w 1938 r. Eugenia, po śmierci matki, prowadziła dom.
5. Po kapitulacji Warszawy we wrześniu 1939 r. mieszkały w Stolicy, także w czasie Powstania Warszawskiego.
6. Po upadku powstania warszawskiego 6 października 1944 roku powstańcy i ludność cywilna zostali wyprowadzeni na Dworzec Zachodni, a potem przewiezieni do Ursusa, bo Pruszków był już przepełniony. Tam rozdzielono dziewczęta z ojcem.
7. Uchodźców z Warszawy, w tym siostry, wywieziono w zatłoczonych bydlęcych wagonach do Niemiec na roboty. Trafiły do Zbrojeniowych Zakładów Kruppa w Rainhausen. Był tam obóz pracy, liczący około 6.000 obcokrajowców. Eugenia miała numer obozowy 8.484 wraz z literą „P".
Siostry zostały przydzielone do różnych ciężkich prac. Eugenia ścinała rysy z bel żelaznych, Krystyna początkowo kierowała dźwigiem, a później została maszynistką małej kolejki, która dostarczała koks do olbrzymich pieców. Maria była spawaczem, a potem malowała szyny. W dniu 2 marca 1945 r. ewakuowano obóz. Więźniów wywieziono węglarkami w okolice Düsburga.
8. Niemcy rozdzielili siostry i przydzieli je do pracy w gospodarstwie w okolicy wsi Notuln. Tam Eugenię zastało wyzwolenie. W Wielką Sobotę było natarcie aliantów. W poranek Wielkanocny zapanowała cisza. Niemcy powywieszali na domach białe flagi i poddali się.
9. Spotkanie sióstr nastąpiło dopiero w Haltern.
10. Maria wyjechała do Polski, do ojca. Krystyna pozostała w Niemczech jeszcze trzy lata, a potem jechała do Stanów Zjednoczonych Ameryki. W 1947 roku pojawiła się szansa wyjazdu do Anglii i Eugenia skorzystała z tej możliwości.
11. Przybyła do Londynu. Skierowano ją na rok do fabryki włókienniczej (otrzymała roczny nakaz pracy) w Manchester. W mieście tym znajdowała się parafia polsko-włoska, a proboszczem był ks. Jan Bas. On to zorganizował przed Wielkanocą roku 1948 misje. Eugenia jako gorliwa parafianka uczestniczyła w nich. Po spowiedzi poczuła powołanie zakonne. Została skierowana do sióstr nazaretanek w Pitsford. Trafiła tam już w Wielki Piątek.
12. Eugenia 11 listopada 1948 r. otrzymała welon postulantki.
13. W dniu 2 listopada 1949 roku obyły się jej obłóczyny. Otrzymała imię zakonne Maria Ilona. Nowicjat był międzynarodowy, były Amerykanki, Irlandki, Włoszki.
14. Po dwuletnim nowicjacie w Albano we Włoszech S. M. Ilona złożyła pierwsze śluby 6 lipca 1951 r. Po profesji pozostała w Albano do 1954 r. Pracowała w drukarni prowadzonej przez siostry.
15. W 1954 roku, S. M. Ilona pojechała do Loreto, by wraz z S. M. Celestyną zająć się chłopcami z polsko - włoskich rodzin z okresu drugiej wojny. Siostra pracowała tam do 1957 roku.
16. Profesję wieczystą złożyła 10 czerwca 1957 roku. S. M. Ilona przyjęła tajemnicę „od Przenajświętszego Oblicza". Na obrazek z profesji wieczystej Ilona wybrała motto: "Wejrzał na niskość służebnicy swojej".
17. Otrzymała obediencję do Rzymu, na via Machiavelli. Tam przejęła obowiązki zakrystianki. Praca zakrystianki S. M. Ilonie najbardziej odpowiadała. W Rzymie roku 1965 miała wypadek samochodowy. Leczenie złamanego biodra i rekonwalescencja ciągnęły się do 1968 roku. Po ukończeniu kuracji S. M. Ilona wróciła do Polski.
18. W Polsce najpierw pracowała w Kaliszu (1968 - 1972) jako zakrystianka i katechetka, a następnie w Warszawie w zakrystii (1972 -1976).
19. Pan Bóg skierował ją na Siekierkach. Pracowała tam od roku 1976 do 1998. Na jej oczach mała kaplica, wybudowana w miejscu objawień Matki Najświętszej w latach wojny (1943 - 1949), przemieniła się w Sanktuarium Matki Bożej Nauczycielki Młodzieży. Posługę swoją w tamtym miejscu podsumowuje słowami: „to było moje całe życie".
20. S. M. Ilona w 1998 r. obchodziła złoty jubileusz życia zakonnego.
21. Noga uszkodzona kiedyś w wypadku coraz bardziej dawała się we znaki. Trzeba było się pożegnać z Siekierkami. Ostatecznie nogę amputowano w 2005 roku.
22. W 2016 roku obchodziła na Siekierkach 100 rocznicę Urodzin.
23. Zmarła 17 stycznia 2017 roku. Została pochowana w grobie zakonnym w Warszawie na Cmentarzu Czerniakowskim, przy ul. Powsińskiej.

/w oparciu o „S.M. Ilona od Przenajświętszego Oblicza (Eugenia Zalewska). Historia życia pisana palcem Bożej Opatrzności”./